De 25 beste games van 2022

Eerst even wat huishoudelijke mededelingen. De rangschikking die je hieronder ziet is geen exacte wetenschap. Het is dus niet zo dat je een lijst van 25 games gaat vinden die op Gamer.nl het hoogst gescoord hebben. Het cijfer weegt uiteraard mee, maar biedt uiteindelijk geen enkele garantie. De lijst is ontstaan na uitvoering overleg onder de redactie.

Geen enkel argument werd daarbij geschuwd, vooral drogredenen niet. Als bij een goed potje Risk zijn er verbonden gesloten en abrupt weer opengebroken. Het doel, de beste top 25 ooit samenstellen, heiligde alle middelen. Hoe twijfelachtig die soms ook waren.

We hebben ons verbazingwekkend genoeg wel aan enkele regels gehouden. Alleen games die dit jaar zijn verschenen doen mee aan de lijst. Early access-games dingen niet mee, heruitgaven evenmin. Ook hebben we een aantal laatkomers niet mee kunnen nemen, omdat de lijst toen al was opgesteld. Het spijt ons, Choo-Choo Charles.

We zijn benieuwd naar jullie persoonlijke favoriet van dit jaar. Laat het vooral weten of je het eens bent met onze keuzes, en zo niet, wat je liever had gezien. Maar hou het netjes! 

25. Tinykin 

Ontwikkelaar: Splashteam | Platforms: pc, PS5, PS4, Switch, Xbox Series X/S, Xbox One

Tinykin is onderdeel van een zeer welkome trend. Grote games worden steeds duurder om te maken en helaas heeft dat tot gevolg dat sommige geliefde spelreeksen geen nieuw deel meer krijgen. Indie-ontwikkelaars springen met liefde in dit gat en komen de laatste jaren steeds vaker met hun eigen antwoord op de vraag of er nog wel genoeg mensen zitten te wachten op dit soort spellen. Het antwoord is ‘ja’, of in dit geval Tinykin. Dat Nintendo een paar weken voor de release van deze game alsnog Pikmin 4 onthulde, doet daar gelukkig geen afbreuk aan.

Deze ontzettend karakteristieke 3d-platformer kan prima op eigen benen staan, al heeft het spel wel flink wat inspiratie opgedaan bij Pikmin. Je speelt met het ventje Milodane, maar in de praktijk stuur je vooral kleine wezentjes aan in een wereld die veel te groot voor je is. Zij kunnen zware voorwerpen voor je tillen, dingen laten exploderen en nieuwe looproutes creëren. Met de hulp van deze tinykin moet je op zoek naar een manier om weer terug te keren naar je thuisplaneet.

Tinykin is een puzzelplatformer in hart en nieren. Dit spel draait volledig om een route door ieder level vinden en ondertussen zoveel mogelijk collectibles te verzamelen. Hoe ver je daarin wilt gaan, laat het spel helemaal aan jou over. Er zijn ook geen vijanden om je het leven zuur te maken. Tinykin is misschien niet zo spannend, maar wel ontspannend. En dat was dit jaar een aangename verrassing. 

24. Ghost Song 

Ontwikkelaar: Old Moon | Platforms: pc, PS5, PS4, Switch, Xbox Series X/S, Xbox One

“Bedankt voor het spelen. Sorry dat het zo lang duurde.” Deze tekst krijg je te zien als je Ghost Song uitspeelt en dat is vrij terecht. Ontwikkelaar Old Moon haalde in 2013 met succes genoeg financiering op via Kickstarter, waarna het lange wachten begon. Meerdere engines en versies later is Ghost Song dit jaar eindelijk verschenen. Na zoveel vertraging ligt teleurstelling op de loer, maar eigenlijk is het spel precies wat tien jaar terug beloofd werd: een metroidvania die vooral door Dark Souls is geïnspireerd.

Je wordt wakker op een vreemde planeet en naast je ligt een neergestort ruimteschip. Dat zal dan wel van jou zijn, al kun je dat niet met zekerheid zeggen. Zo begint de grote ontdekkingstocht die het genre kenmerkt. Ghost Song speelt als een traditionele Metroid-game en vinkt netjes het lijstje af van dingen die je daarbij kunt verwachten. Gelukkig biedt het spel meer dan dat, anders was al dat wachten toch een beetje voor niets geweest.

De onderscheidende factor zit ‘m in de verhaalvertelling. Die is gefragmenteerd en wordt niet per se in woorden uitgedrukt - al bevat Ghost Song veel sterk schrijfwerk. Het is vooral de omgeving die boekdelen spreekt. Alles voelt vijandig en buitenaards op een manier die je niet helemaal (of helemaal niet) kunt plaatsen. Als je wanhopig op zoekt bent naar een manier om de Metroids van vroeger weer voor het eerst te beleven, zou dit wel eens het perfecte alternatief kunnen zijn.

Lees hier de review van Ghost Song

23. The Quarry 

Ontwikkelaar: Supermassive Games | Platforms: pc, PS5, PS4, Xbox Series X/S, Xbox One

Acht uur lang naar onuitstaanbare tieners moeten kijken klinkt als de hel. Maar welk woord moet je dan gebruiken voor het acht uur lang spelen als onuitstaanbare tieners? De hemel! Want sinds Until Dawn weten we dat dit de perfecte activiteit is voor een avond of twee aan plezier met vrienden.

Supermassive Games heeft na die partyhorrorgame uit 2015 nog meer soortgelijke interactieve films gemaakt, maar die waren toch wat kleinschaliger en doorgaans serieuzer van aard. Met The Quarry gaan alle registers vol clichés weer open. Je speelt als een groep jongvolwassenen die net een zomer als kampleiders achter de rug hebben. Op de laatste avond willen ze nog even goed feesten, maar dat loopt vanzelfsprekend anders dan gepland. De avond is nog maar net gevallen of het eerste bloed vloeit al.

We gaan niet verklappen hoe het verhaal verder gaat, want dat kunnen we helemaal niet weten. Als speler bepaal je zelf wie sneuvelt en wie overleeft, al is niet altijd even duidelijk wanneer je iemands lot bezegelt. Dat maakt het des te spannender, al kun je natuurlijk ook expres je meest gehate personage de domste keuzes laten maken. Nodig wat vrienden uit, maak een grote bak popcorn en ga er maar eens goed voor zitten. In tegenstelling tot zoveel beslissingen uit je eigen jeugd, krijg je van The Quarry geen spijt.

Lees hier de review van The Quarry

22. Marvel Snap 

Ontwikkelaar: Nuverse | Platforms: Android, iOS, pc

Dat er in 2022 twee Marvel-games met een kaartsysteem zijn verschenen, vertelt je veel over de populariteit van dat genre, en misschien ook een beetje over de hoeveelheid creativiteit van grote uitgevers. Hoe dan ook zijn beide spellen uitstekend. Ontwikkelaar Firaxis maakte met Marvel’s Midnight Suns een soort Xcom meets Persona en dat werkte beter dan we vooraf hadden gedacht. Toch is het niet Midnight Suns dat je in deze lijst tegenkomt, maar Marvel Snap.

Deze mobiele game (het spel is ook op pc, maar dat is levensgevaarlijke informatie om zomaar vrij te geven) houdt een deel van onze redactie momenteel gegijzeld – de rest speelt Vampire Survivors. Kaartspellen lopen het risico om te snel te complex te worden, maar daar heeft de ontwikkelaar van Marvel Snap iets op gevonden. Je speelt wel degelijk tegen een andere speler, maar het is niet alsof je de hele tijd op elkaar hoeft te reageren. In plaats daarvan speel je eigenlijk een beetje langs elkaar heen.

Je wilt vooral je eigen aanvalskracht zo hoog mogelijk krijgen, op wat voor manier dan ook. Pas in de laatste beurt barst het superheldengeweld los en wordt de winnaar gekroond. Uiteraard schuilt er nog wel de nodige diepgang in, maar het basisprincipe is zo simpel dat iedereen het kan begrijpen. En vrijwel iedereen snapt ook meteen waarom dit zo’n aantrekkelijk spel is om ‘even’ tussendoor te spelen.   

21. Citizen Sleeper 

Ontwikkelaar: Jump over the Age | Platforms: pc, Switch, Xbox One, Xbox Series X/S

Dit is een game met heel veel tekst. Dat is niet per se een heel aantrekkelijke pitch, dus laten we het anders brengen: Citizen Sleeper is de Severance (een populaire tv-serie) van de games, want deze game garandeert een meeslepend verhaal dat je hoofd op hol brengt en waar je nog lang over blijft peinzen. Je speelt als een Sleeper, een kunstmatige kloon van een echt iemand, met het grote ‘verschil’ dat jij verplicht moet werken terwijl die originele persoon een vrij bestaan mag leiden.

De hoogste tijd dus om je los te breken van dit vreselijke lot, maar dat blijkt makkelijker gezegd dan gedaan. Zonder een medicijn dat het bedrijf waarvoor je ‘werkt’ beschikbaar stelt, valt je mechanische lijf na verloop van tijd uit elkaar. Je moet daarom alsnog genoeg geld bij elkaar weten te sprokkelen om dit middel op de zwart markt te kunnen blijven kopen.

Citizen Sleeper is een spel van voortdurend keuzes maken. Elke beslissing heeft zo weer z’n eigen gevolgen en die worden uitgebreid omschreven. Daarin zit de echte kwaliteit van deze bijzondere indiegame. Het is geen stressvolle simulatie waarin je een race tegen de klok rent, al is dat in feite wel wat er aan de hand is. In plaats daarvan kom je steeds meer tot de kern van wat er in jouw personage en de rest van de cast omgaat. Dat dit vooral in tekst tot uiting komt zou je bijna vergeten, want je leeft volledig mee in je hoofd.

Lees hier de review van Citizen Sleeper

20. Immortality 

Ontwikkelaar: Half Mermaid Productions | Platforms: Android, iOS, pc, Xbox Series X/S, Xbox One

‘Deze game ziet er echt uit als een film’. Dat soort dooddoeners proberen we op Gamer.nl toch een beetje te vermijden, maar bij Immortality ontkomen we er niet aan. Sterker nog, deze game ziet er echt uit als drie films. In dit verhaal uit de creatieve koker van Sam Barlow (bekend van Her Story en Telling Lies) volg je de perikelen rondom actrice Marissa Marcel. Je ziet haar acteren dat ze acteert, en dat in drie unieke films die zogenaamd in drie verschillende tijdperken zijn opgenomen.

Dat is natuurlijk al een hele prestatie, maar het is ook nog eens een game die je kunt spelen. Een heel concreet doel is er niet: het is helemaal aan jou hoe je het verhaal van Immortality interpreteert. Zelfs de manier waarop het verteld wordt ligt niet vast, want je moet zelf door alle fragmenten heen scrollen en scrubben. Door op een object of een gezicht in een bepaald frame te klikken word je naar een gerelateerd fragment verwezen. Zo begint langzaam maar zeker een beeld te ontstaan van wat er precies aan de hand is in Immortality.

Eén ding is zeker: wat je ook vermoedt over wat er aan de hand is in Immortality, je raadt het van tevoren nooit. Het moment waarop deze game voor het eerst zijn werkelijke aard openbaart, is er een om nooit te vergeten. Het kippenvel staat ons nog steeds op de armen.

19. OlliOlli World 

Ontwikkelaar: Roll7 | Platforms: pc, PS5, PS5, Switch, Xbox Series X/S, Xbox One

Eigenlijk is het een schande dat de review van OlliOlli World op Gamer.nl erbij is ingeschoten. Waar we het vorige deel, Olli Olli 2: Welcome to Olliwood, nog vergeleken met Tony Hawk’s Pro Skater 2, is dit derde deel de Super Mario World van de reeks. Zo’n wilde claim kun je niet zomaar maken, dat weten we.

Maar geef ons eens ongelijk. In de koddige wereld van Radlandia vind je talloze kleurrijke personages, zoals meeuwen die hun spieren showen op Muscle Beach en wandelende milkshakes die je zijmissies en andere geinige opdrachten geven. Het vele gepraat en jargon is wellicht niet voor iedereen – soms wil je gewoon verder naar het volgende level, maar je merkt aan alles dat Roll7 de skatecultuur een warm hart toedraagt.

Veel belangrijker is dat de gameplay strakker is dan ooit. OlliOlli World is bij uitstek een flowgame, eentje waarin je soepel door levels grindt en vliegt, verschillende routes probeer én ondertussen jaagt op grotendeels optionele uitdagingen. Elke run is een mogelijkheid om het uiterste uit je vingers te halen en stijf van de adrenaline de finish te behalen. Dat gevoel hebben we al jaren niet ervaren in skategames.

18. Call of Duty: Modern Warfare 2 

Ontwikkelaar: Infinity Ward | Platforms: pc, PS5, PS4, Xbox Series X/S, Xbox One

Als we een prijs mochten uitreiken voor de meest verwarrende naam van 2022, dan is dat aan Call of Duty: Modern Warfare 2 – het vervolg op de reboot uit 2019. De game komt er nog enigszins mee weg omdat het spel in dezelfde categorie valt als zijn naamgenoot: een uitstekende verfijning van een vooruitstrevende game. Het is niet voor niets dat er weer een Call of Duty-game in onze top 25 staat.

Dat komt deels door de singleplayercampagne, in feite een speelbare blockbusterfilm. Het verhaal maakt het behoorlijk bont en springt van de hak op de tak, maar Infinity Ward weet spelers met meeslepende sluipscènes, fantastisch audiodesign en de terugkeer van verrassend goede personages continu te overtuigen van de ernst van de situatie. En dan is er nog het Amsterdam-level, een toonbeeld van waar games tegenwoordig grafisch toe in staat zijn.

Modern Warfare 2 speelt vooral gewoon ontzettend lekker. Wapens voelen zwaar, kogels voelen hard en bewegen door de veelzijdige maps voelt goed. Voorlopig hoeven we geen andere Call of Duty te spelen, en dat komt goed uit want in 2023 verschijnt er vermoedelijk geen nieuw deel. Het is daarom maar goed dat Modern Warfare 2 zo goed is. 

Lees hier de review van Call of Duty: Modern Warfare 2

17. Splatoon 3 

Ontwikkelaar: Nintendo  |  Platforms: Switch

Nintendo wordt er nog wel eens van beschuldigd dat ze om de haverklap weer een nieuw maar stiekem grotendeels hetzelfde vervolg uitbrengen. In werkelijkheid wachten ze vaak daar veel langer mee dan concurrerende uitgevers. Neem Splatoon 3. Weer een Splatoon, dachten we zelf even toen deel drie werd aangekondigd, maar stiekem stamt Splatoon 2 alweer uit 2017. Het was wel weer tijd dus.

Toch lijkt Splatoon 3 verdacht veel op zijn voorganger(s). Het biedt vooral een nieuw likje verf, al is de fundering ook wel echt aangepakt. Met name het matchmakingsysteem heeft een upgrade gekregen en dat was hard nodig. Je kunt dit keer vrij rondlopen terwijl je wacht en zo alvast een beetje oefenen voor wanneer het geweld losbarst. Alles gaat net wat soepeler en daardoor komen de nog net zo vermakelijke multiplayerpotjes stukken beter tot hun recht.

Ook de singleplayer combineert het beste van de vorige twee delen, dus de game is niet alleen voor liefhebbers van competitief gamen. Je komt in deze verhalende modus zelfs meer te weten over waarom Splatoon zich toch echt in ons universum afspeelt en waar wij mensen dan zijn gebleven. Wat wil je nog meer van een nieuwe Splatoon?

Lees hier de review van Splatoon 3

16. Sifu 

Ontwikkelaar: Sloclap Entertainment | Platforms: pc, PS5, PS4, Switch, Xbox Series X/S, Xbox One

Sommige games zijn zo ontzettend moeilijk dat het voelt alsof er je tien jaar ouder door bent geworden. Die uitdrukking moet haast wel de inspiratie geweest zijn voor Sifu, want in deze hommage aan klassieke kung fi-films wordt je personage telkens een stukje grijzer als je doodgaat. Je bent daardoor ook kwetsbaarder, maar tegelijkertijd worden je aanvallen wel steeds sterker. Wijsheid is in dit geval kracht.

Uiteindelijk gaat het echt wel lukken om die ene baas te overmeesteren. Maar dan volgt de pijnlijke realisatie dat je al aan het eind van je levensloop zit terwijl je nog drie levels te gaan hebt. Hoe ga je dat in godsnaam overleven? Sifu vraagt om perfectie en dat bereik je enkel door eindeloos te trainen. Steeds weer hetzelfde level opnieuw doen tot je het eindelijk een keer in je twintigerjaren weet te voltooien, zodat je nog genoeg leeftijd over hebt om het tot het laatste level te schoppen en slaan.

Sifu is genadeloos, maar eigenlijk altijd eerlijk. Je moet alleen wel zin hebben in een game waarbij je tien of misschien wel honderd keer voor iedere centimeter zult moeten vechten. Al is er onlangs wel een update uitgebracht die je de optie geeft om de scherpe randjes ervan af te halen. Hopelijk zorgt dat ervoor dat meer mensen Sifu een (tweede) kans durven geven. 

Lees hier de review van Sifu

15. Kirby and the Forgotten Land 

Ontwikkelaar: HAL Laboratory | Platforms: Switch

Nintendo’s roze mascotte is niet voor iedereen. Sterker nog, Kirby-games zijn van origine bedoeld voor kinderen en daarom voor de gemiddelde speler eigenlijk veel te simpel. Niet dat Kirby and the Forgotten Land daar nou verandering in brengt, maar nog nooit straalde de creativiteit en het plezier zó duidelijk van de platformreeks af.

Dat heeft grotendeels te maken met Forgotten Lands nieuwe dimensie. Niet alleen de wereld waar een nietsvermoedende Kirby ingezogen wordt, maar ook de overstap naar 3D-omgevingen opent de deur naar tal van geheimen en leuke puzzeltjes. Power-ups vind je altijd met een reden, waardoor je wordt aangespoord om de vrolijke levels – van schattige spookhuizen tot verrassend uitgebreide pretparken – nog verder te ontdekken. Dat doe je op je eigen tempo, want deze vergeten wereld is hoofdzakelijk een vrolijke, kleurrijke speeltuin.

Oh, en Kirby kan ditmaal ook in auto’s, lantaarnpalen, pylonen en andere objecten veranderen dankzij de ‘mondvolmodus’. Die gameplaysecties zijn niet zomaar een afwisseling op het actieplatformen, maar ook een bewijs dat HAL Laboratory zichzelf ditmaal iets minder serieus neemt. 

Lees hier de review van Kirby and the Forgotten Land

14. Rogue Legacy 2 

Ontwikkelaar: Cellar Door Games | Platforms: pc, Switch, Xbox Series X/S, Xbox One

De eerste Rogue Legacy hoort wat ons betreft bij de grote namen die het genre hebben gedefinieerd, of op z’n minst hebben gepopulariseerd. Samen met Spelunky en The Binding of Isaac bewees het spel dat er meer manieren zijn om de aandacht van spelers vast te houden dan een zo filmisch mogelijke spelervaring creëren. Want wat bleek nou? Als je een bevredigende gameplay-loop biedt, kun je levels willekeurig laten genereren en vinden mensen het nog fantastisch ook.

Rogue Legacy 2 is een voortzetting van die kunde en blijft ook trouw aan het erfgenamensysteem uit de eerste game. Ga je dood tijdens een run, dan respawn je niet met hetzelfde personage, maar neemt een van je erfgenamen het stokje over. Ieder kind heeft zo z’n eigen sterke en zwakke punten en die moet je maar voor lief nemen, zoals je dat doet bij je kroost. Het vervolg op Rogue Legacy is op dat vlak vooral een verfijning van deel één. De goede eigenschappen zijn doorgegeven, de slechte zijn aangepakt. Wat wil je nog meer van een opvolger?

Uiteraard mondt het spelen van deze game vrijwel altijd uit in pure chaos. De soms totale willekeur zorgt ervoor dat geen enkele run voorspelbaar wordt. Maar hoe langer je speelt, hoe meer je het systeem begint te begrijpen. Het is onvoorspelbaar, maar niet ondoorgrondelijk. Een geslaagde roguelike geeft je na iedere ‘gefaalde’ run weer goede zin om het opnieuw te proberen. Hoe kansloos je kinderen soms ook lijken, je houdt evenveel van ze. Alleen van de Chef net wat meer.   

13. Mario + Rabbids: Sparks of Hope 

Ontwikkelaar: Ubisoft | Platforms: Switch

Met Mario + Rabbids: Kingdom Battle lachten Ubisoft en Nintendo het laatst. Wat leek op een cross-over uit de hel bleek een fantastische strategiegame te zijn, en ook nog eens een prima instapper voor de doorsnee speler. Ubisoft was huiverig om het fundament van de game om te gooien voor een ambitieus vervolg, maar sprong in het diepe en kwam met een nog betere game op de proppen.

Op papier is de overgang van een rastersysteem naar gebieden waarin spelers tijdens hun beurt vrij kunnen bewegen een ramp, maar in Sparks of Hope maakt dat de gameplay enkel vloeiender. Wanneer spelers hun wapen gebruiken – we moeten nog steeds wennen aan het feit dat Mario vijanden doodschiet met zijn pistolen – staan ze vast op hun plek. Oftewel: welke briljante combinaties, elementaire Sparks en items je ook inzet, toewijding aan je keuzes is nog steeds belangrijk.

Dat levert heerlijke en soms pittige gevechten op, al is er voor de beginners een dynamische moeilijkheidsgraad. Zo kan gelukkig iedereen genieten van het vijftal uiteenlopende planeten van de game, en hopelijk ook van de melige Rabbids die er een potje van maken. Maar zelfs als die op je zenuwen werken biedt het totaalpakket een van de beste strategiegames van de afgelopen tijd. 

Lees hier de review van Mario + Rabbids: Sparks of Hope

12. Bayonetta 3 

Ontwikkelaar: Platinum Games | Platforms: Switch

Het lijkt elke keer weer een wonder als er een Bayonetta-game verschijnt. We hadden goede hoop toen Nintendo de franchise besloot te ‘redden’, maar door alle radiostilte en vertraging begonnen we ons toch weer zorgen te maken. Wat als het doek alsnog valt voor de brutale heks, en daarmee één van de beste actiegames ooit?

Gelukkig kwam ze terug met een knaller en weet de serie zichzelf toch nog te overtreffen. Niet vanwege een vindingrijke twist aan de gameplay of een wereldschokkend verhaal, daarvoor speel je Nier: Automata maar. Nee, puur vanwege de actie. Veel puurder dan die van Bayonetta 3 ga je het niet krijgen. De tijdvertragende Witch Time, ultravloeiende besturing en alle onversneden absurditeit hebben het lange wachten meer dan waard gemaakt.

Het beste aan deel drie is dat het je constant iets nieuws voorschotelt. Verschillende settings, verschillende wapens en zelfs verschillende Bayonetta’s, maar ook continu andere soorten gameplay dankzij de twee andere vrouwen die een hoofdrol opreisen: Viola en tegenspeelster Jeanne. Je hebt nauwelijks tijd om stil te staan bij wat er zich allemaal voltrekt voor je ogen, maar één gedachte komt steeds weer bovendrijven: dit is een franchise die Nintendo moet koesteren.

Lees hier de review van Bayonetta 3

11. Pentiment 

Ontwikkelaar: Obsidian Entertainment | Platforms: pc, Xbox Series X/S, Xbox One

Een indiegame kun je Pentiment niet echt noemen, want dit spel komt van Obsidian Entertainment en die studio is tegenwoordig onderdeel van Microsoft. Toch voelt dit als een spel dat een grote uitgever nooit zou maken. Pentiment voelt ook heel erg niche, ook al krijgt het een hoeveelheid aandacht die normaliter vooral is weggelegd voor AAA-games.

Dat is overigens volledig terecht: Pentiment is een parel. Vergeef ons deze vergelijking, maar het is een beetje als Putt-Putt voor volwassenen. Educatief maar ook gewoon heel erg leuk en spannend. Je speelt als Andreas Maler, een zogeheten illuminator, iemand die vroeger platgezegd plaatjes toevoegde aan manuscripten. Pentiment is een prachtige ode aan de teloorgang van deze oude kunstvorm, al is het beroep van Andreas slechts het uitgangspunt.

Het verhaal neemt al snel een heel andere wending wanneer de opdrachtgever van Andreas vermoord wordt en zijn concullega de schuld krijgt. Wat er daarna allemaal gebeurt gaan we niet verklappen, maar het is een bijzonder wilde rit. Niet omdat het ineens een spectaculaire actiegame wordt, maar des te meer omdat je in Pentiment altijd zelf de ontdekkingen of onthullingen doet. En wat voor onthullingen, zeg!

10. A Plague Tale: Requiem 

Ontwikkelaar: Asobo Studio | Platforms: pc, PS55, Switch (cloudversie), Xbox Series X/S

In A Plague Tale: Innocence belandde Amicia tot aan haar kin in de ellende, maar de zoektocht naar wat er in godsnaam aan de hand is met haar vervloekte broertje Hugo eindigde hoopvol. De twee kinderen vluchtten naar een rustige plek om bij te komen van alle hectiek en paniek. Maar wat gebeurt als er als je de rattentaxi pakt? Dan neem je de ratten mee. En dus is het ook in A Plague Tale Requiem weer oppassen geblazen, want ze slokken je heelhuids op.

Het gebeurt niet heel vaak dat we een game prijzen om hoe prachtig goor alles eruitziet en hoe fijn het is om zoveel ongedierte te zien krioelen, dus een pluim daarvoor is op z'n plek. Spannende games vallen of staan bij hoeveel ongemak ze je bezorgen en dat zit in Requiem wel goed. Gelukkig is de opvolger van deze culthit meer dan dat. Het spel vertelt een goed verhaal en het stemwerk is weer van een uitzonderlijk hoog niveau. Het is moeilijk om niet mee te leven met alle misère die Amicia en haar broertje voor hun kiezen krijgen.

Hoewel, we hoeven ook weer geen medelijden met de hoofdrolspeelster te hebben, want ze is nog meer dan eerst een regelrechte moordmachine geworden in Requiem. Waar sluipen in deel één vaak de enige oplossing was, kun je er dit keer nog vaker voor kiezen om alles en iedereen met stenen te bekogelen of door de ratten op te laten peuzelen. Ons hoor je niet klagen. Amicia’s tegenstanders wel.

Lees hier de review van A Plague Tale: Requiem

9. Norco 

Ontwikkelaar: Geography of Robots | Platforms: pc, PS5, PS4, Xbox Series S/X, Xbox One

Bij deze onze excuses dat er geen recensie van Norco op Gamer.nl is verschenen, want deze game is wel een lofzang van een paar honderd woorden waard. Bij dezen alsnog, zullen we maar zeggen. Norco gaat over het echt bestaande Norco in Louisiana. In dit stadje is twee keer een raffinaderij van Shell ontploft en in deze gelijknamige game onderzoek je wat dat met een gemeenschap doet. Alvast een kleine spoiler: weinig goeds.

Norco speelt grotendeels als een tekstavontuur en is zo sterk geschreven dat je de wanhoop van de achter- én overgebleven populatie bijna kunt voelen. Want wat moet je nog beginnen tegen het kapitalisme als zelfs de letterlijke ondergang van je stad niet ernstig genoeg is om de hiervoor verantwoordelijke fabrieken stil te leggen? Norco is geen hoopgevende game, maar het is wel een spel dat je nog lang bijblijft.

De beste sciencefiction heeft een kern van geloofwaardigheid. Ze is net vervreemdend genoeg om je fantasie te prikkelen, maar ook weer zo herkenbaar dat het voelt alsof het zomaar kan gebeuren. Met de huidige klimaatcrisis en het nog altijd nauwelijks geremde kapitalisme is het niet heel vreemd dat Norco die ‘sweet spot’ weet te vinden. En toch voelt dit nachtmerriescenario ook dromerig, want het volledig te danken heeft aan zijn rauwe en broeierige pixelart en absurde omgevingen en scenario’s.

8. Pokémon Legends: Arceus 

Ontwikkelaar: Game Freak | Platforms: Switch

Er verschenen dit jaar twee Pokémon-games. Ze voerden alle twee verrassend veel vernieuwingen door, maar de een was een technische ramp. Die ga je niet in deze lijst vinden, dat kunnen we alvast wel verklappen. De andere is Pokémon Legends: Arceus en is ook verre van perfect, maar jeetje, wat was het vermakelijk en verfrissend om eindelijk weer eens echt wat nieuws te krijgen.

Eigenlijk is Arceus een soort prequel of origin story. Je wordt in de game naar het verleden gestuurd om de allereerste Pokédex te vullen. Het hoe en waarom verdwijnt daarna vrijwel acuut naar de achtergrond, maar dat mag niet deren. De focus op het verzamelaspect van Pokémon bleek een gouden greep en samen met de semi-open wereld zorgde dat voor een gevoel van ontdekking dat we al heel lang niet meer hebben ervaren bij een game van Game Freak.

De kale spelwereld en andere opmerkelijke ontwerpkeuzes namen we voor lief, want we kregen er de vrijheid voor terug om pokémon in het wild rond te zien lopen en ze daar ook meteen te kunnen bevechten en vangen. Als kinderen fantaseerden we bijna allemaal wel eens hoe het zou zijn om samen met al deze wezentjes in een wereld te leven. We willen niet beweren dat Arceus deze fantasie volledig waarmaakt, maar Arceus komt wel dichtbij. 

Lees hier de review van Pokémon Legends Arceus

7. Xenoblade Chronicles 3 

Ontwikkelaar: Monolith Soft | Platforms: Switch

We kunnen ons niet voorstellen dat Xenoblade Chronicles 3 makkelijk een groot publiek heeft weten te vinden. Maar wat zijn we blij dat het toch gelukt is. Genoeg mensen hebben zich niet af laten schrikken door het feit dat er hiervoor al twee delen van rustig 150+ uur zijn verschenen. Om maar niet te spreken over alle Xeno-games van vroeger. De cast van Xenoblade Chronicles 3 heeft bovendien een hoog animegehalte en dat spreekt niet iedereen aan.

We zouden het begrijpen als je sommige personages misschien wat kinderachtig vindt overkomen, maar wat heb je het dan gruwelijk mis. Althans, het zijn daadwerkelijk tieners, maar daar houdt het dan ook meteen op. In de wereld van Aionios worden kinderen gekweekt als vee en pas van stal gehaald zodra ze dienst kunnen doen als soldaten. Na uiterlijk tien jaar dienstplicht sterven ze weer. Geen kinderspel dus.

Xenoblade Chronicles 3 puilt uit van charme en karakter. Hoewel het verhaal de hoofdrol opeist, valt ook het vechtsysteem positief op. Dit derde deel laat je zelf je klassen kiezen en combineren en blijft gedurende zijn aanzienlijke spelduur geleidelijk nieuwe lagen toevoegen, waardoor het nooit gaat vervelen. Voor een spel dat al gauw 100 uur van je tijd opslokt, is dat het grootste compliment. 

Lees de review van Xenoblade Chronicles 3

6. Horizon: Forbidden West 

Ontwikkelaar: Guerrilla Games | Platforms: PS5, PS4

Voor Guerrilla Games was Horizon: Zero Dawn een schot in de roos. Een nu al iconisch hoofdpersonage, een setting die tot de verbeelding spreekt en verder alles wat een spel in een openwereldgenre moet bieden. Toch kon je wel een beetje zien dat de Nederlandse studio zich op wat minder bekend terrein bevond dan bij zijn Killzone-serie. Zero Dawn was erg goed, maar we zagen ook nog veel ruimte voor verbetering.

Hoe fijn is het daarom dat we met Forbidden West een vervolg kregen dat op vrijwel ieder vlak beter is. De zijmissies bieden veel meer afwisseling, de spelwereld is een nog grotere lust voor het oog en het vechtsysteem is verder verfijnd. Met het verhaal heeft Guerrilla misschien al iets te veel kruit verschoten in deel één, maar er valt gelukkig nog genoeg interessants te vertellen en ontdekken.

Het vervolg is sowieso een viering van de openwereldgame als genre. In Zero Dawn voelde het eerder alsof de open wereld een bijkomstigheid was. Soms prettig, soms ronduit saai. Forbidden West barst daarentegen van de activiteiten en bezienswaardigheden. De rode draad en kleinere verhaaltjes lopen moeiteloos door elkaar heen en houden je aan het scherm gekluisterd, als de adembenemende omgevingen dat nog niet genoeg deden. 

Lees hier de review van Horizon Forbidden West

5. Neon White 

Ontwikkelaar: Angel Matrix | Platforms: pc, PS5, PS4, Switch

Speedrunnen is een vak apart en je moet jezelf toch een beetje haten om een spel voor de duizendste keer opnieuw op te starten in de hoop dat je misschien hooguit een milliseconde tijdwinst haalt. Daarom is het extra knap wat Neon White dit jaar voor elkaar wist te boksen. De nieuwste game van Donut County-maker Ben Esposito tovert al zijn spelers om tot speedrunners, terwijl je dat amper doorhebt. Het is gebeurd voordat je er erg in hebt.

De opzet van Neon White is simpel, als je het sterk overdreven verhaal even niet meetelt: je moet als speler van A naar B en krijgt daarvoor steeds een aantal kaarten uitgedeeld. Deze kun je als wapens gebruiken, maar bijvoorbeeld ook inzetten om een extra keer in de lucht te springen. Zo heeft elke kaart verschillende toepassingen om te ontdekken. Het mooie aan ieder level van Neon White is dat er meerdere snelste routes zijn. Telkens wanneer je er zeker van bent dat je de meest efficiënte manier hebt gevonden, openbaart zich weer een nieuw pad.

Soms ontdek je dat helemaal zelf, maar vaker is het door de semi-onzichtbare hand van de ontwikkelaar. En anders is het wel door de tijden van andere spelers op de leaderboards. Hoe kan het nou dat een vriend van me twee keer zo snel is terwijl ik net de perfecte tijd heb neergezet? Tja, dan moet ik het toch maar weer opnieuw proberen. Et voilà, een nieuwe generatie speedrunners is geboren. 

Lees hier de review van Neon White

4. God of War Ragnarök 

Ontwikkelaar: Sony Santa Monica | Platforms: PS5, PS4

Al het goede komt in drieën, maar niet in God of War Ragnarök. Ontwikkelaar Sony Santa Monica besloot van Kratos’ Noordse avontuur een tweeluik te maken en dat is te merken. Ragnarök is tot de nok toe gevuld met alles wat je maar van een blockbustergame kunt wensen. De schaal is nog groter nu je alle negen rijken kunt verkennen, inclusief Asgard en Vanaheim. Er staat ook veel meer op het spel, want het voorspelde einde der tijden komt eraan en Kratos en Atreus spelen daarin ongewild een grote rol.

Hun strijd tegen het lot hoeven ze gelukkig niet alleen te voeren. In de nieuwe God of War zijn nog veel meer hoofdrollen weggelegd en dat levert een meeslepend verhaal op dat vanuit verschillende perspectieven wordt verteld, niet enkel meer vanuit Kratos. Het is mooi om te zien hoe zijn zoon volwassen is geworden sinds God of War uit 2018 en dat de thema’s die worden aangekaart zijn meegegroeid. Het zijn niet de gevechten van Ragnarök die ons het meest zijn bijgebleven, maar de momenten waarop Kratos en Atreus elkaar emotioneel weten te vinden. Hoe knap is dat?

Dat God of War Ragnarök niet onze onbetwiste nummer één is dit jaar, heeft het wel een beetje aan zichzelf te wijten. Sony’s kaskraker schiet iets te ver door in zijn neiging om zoveel mogelijk mensen bij de levensles te houden die de game wil overbrengen. Alle puzzelstukjes en stukjes puzzels worden vakkundig voorgekauwd en daarna in je maag gesplitst. En dat is zonde, want er valt zoveel moois te ontdekken in dit slotstuk, zelfs nadat je het hebt uitgespeeld. 

Lees hier de review van God of War Ragnarök

3. Tunic 

Ontwikkelaar: Andrew Shouldice | Platforms: pc, PS5, PS4, Switch, Xbox Series X/S, Xbox One

Herinner je de tijd nog dat games met een handleiding geleverd werden? Nu kunnen we heel nostalgisch gaan doen alsof alles vroeger beter was, maar stiekem is het instructieboekje uit noodzaak ontstaan omdat er op de cartridge geen ruimte was voor context. En dus las je in de handleiding dat een Goomba een Goomba heet en waarom Mario Mario een overall aanheeft.

Tunic is een ontzettend liefdevol eerbetoon aan die tijd en maakt de handleiding zelfs een essentieel onderdeel van de game. Je speelt met een schattig voxelvosje dat wakker wordt op een strand, en dat is alle context die je krijgt. De rest ontdek je gaandeweg naarmate je meer pagina’s van een uitgeprint en weer ingescand instructieboekje vindt. Deze bladzijden vormen zowel de puzzel als de oplossing. Ieder stukje leert je weer een beetje meer over de spelregels van deze wereld, maar het laat je ook met extra vragen achter.

Dat Tunic geïnspireerd is door The Legend of Zelda mag duidelijk zijn, maar eigenlijk kun je het beter vergeleken met pixelpuzzelplatformer Fez. Deze game spreekt een eigen geheimtaal en zodra je die eenmaal begint te begrijpen, word je dieper en dieper het mysterie ingetrokken tot je woon- of gamekamer vol ligt met notitieblokjes. Voor je het weet heb je je eigen handleiding voor Tunic gecreëerd en is de cirkel rond. 

Lees hier de review van Tunic

2. Vampire Survivors 

Ontwikkelaar: Poncle | Platforms: Android, iOS, pc, Xbox Series X/S, Xbox One

Altijd meer knoflook. Zo luidt niet alleen het devies voor het maken van een goede kruidenboter, het is ook een hete tip voor iedereen die begint aan de bodemloze put die Vampire Survivors heet. Je kunt veel zeggen over de staat van de game-industrie in 2022 na al die overnames, maar aan de andere kant wist een indiegame van slechts een paar euro dit jaar vrijwel onze voltallige redactie in zijn greep te houden. Zo kan het nog steeds dus.

Vampire Survivors is een fenomeen en daar kunnen we niet omheen. Het is genrebepalend, in de zin dat het eigenhandig bepaald heeft dat we nu een naam moeten bedenken voor dit genre. Wordt het ‘anti-bullet hell’, ‘walk & gun’ of toch maar gewoon ‘Vampire Survivor-like’? De tijd zal het leren, en dat is ook een beetje het principe van deze game. Je moet zo lang mogelijk zien te overleven terwijl er zwermen vleermuizen en hele skelettenlegers op je afkomen. Het enige wat je daarvoor hoeft te doen is een beetje rondlopen en om de zoveel tijd een nieuw wapen kiezen of je huidige arsenaal versterken – het aanvallen gebeurt volledig automatisch

Dat lijkt simpel, en dat is het in zekere zin ook, al komt er de nodige strategie bij kijken. De vijanden worden steeds sterker en er komt hoe dan ook een moment dat je verdrinkt in de onuitputtelijke stroom aan monsters. Hoe langer je overleeft, hoe meer wapens je ontdekt en hoe meer geld je verdient, waarmee je nieuwe personages en upgrades vrijspeelt. Misschien klinkt dit een beetje gezapig, maar geloof ons: je bent niet voorbereid op hoe intens en absurd Vampire Survivors wordt. Zelden was de term schermvullende actie zo treffend. 

Lees hier de review van Vampire Survivors

1. Elden Ring 

Ontwikkelaar: Fromsoftware | Platforms: pc, PS5, PS4, Xbox Series X/S, Xbox One

Niet iedereen op de redactie is het eens met deze nummer één, maar wel bijna iedereen. Dat is het nadeel dan wel voordeel van een ‘democratisch’ proces. Hoe je het ook wendt of keert, Elden Ring heeft dit jaar een hoop losgemaakt in de hoofden en harten van gamers. Een stukje wanderlust waarvan je niet wist dat je het nog in je had, wat sadomasochistische trekjes die je misschien eens nader zou kunnen onderzoeken, of gewoon full goblin-mode gaan tot diep in de nacht terwijl je de volgende dag gewoon weer moet werken.

Elden Ring deed dingen met ons waarover we niet meer hebben durven dromen sinds The Legend of Zelda: Breath of the Wild. Slechts één keer eerder hebben we zo’n allesomvattende ontdekkingsdrang gekend. Bij een game van Fromsoftware weet je toch al nooit wat je te wachten staat, maar dat gevoel werd door de open wereld van Elden Ring nog eens vertienvoudigd. Of je nu via een kist in het helse Caelid uitkwam of een heel nieuwe wereld ontdekte, het was alsof er geen einde kwam aan The Lands Between.

De kaart van Elden Ring blijft maar groeien, hoe ver je ook uitzoomt. Het was ook een verademing om eens niet met icoontjes overspoeld te worden. Geen wachttorens, geen nederzettingen om te veroveren, geen vraagtekens om aan te geven dat ergens mogelijk iets interessants te doen is. De enige vraag die Elden Ring stelt is: wat wil je nu gaan doen? Het kan allemaal.

Met Elden Ring heeft Fromsoftware gedaan wat onmogelijk leek, want alle magie van een soulslike gaat toch verloren als je de teugels laat vieren? Hoe gevaarlijk is dat groepje vijanden nog als je er gewoon met je paard langs kunt rijden? In werkelijkheid is Elden Ring alles wat Dark Souls goed maakte en alles wat er nog aan ontbrak. God of War Ragnarök stopte genoeg content voor twee spellen in één, maar met deze game krijg je Dark Souls 4 tot en met 6.

Elden Ring kwam vroeg in 2022 uit en staat inmiddels wellicht wat minder scherp op ons netvlies, maar zodra we onze ogen sluiten zien we nog steeds het gouden gloren van de Erdtree. 

Lees hier de review van Elden Ring

De Top 25 van 2022 is samengesteld door de gehele Gamer.nl-redactie. Dit artikel is geschreven door Marcel Vroegrijk.

Heb je de behoefte om meer te lezen over deze fantastische titels? Lees dan ook de Favorieten van de Redactie, waarin veel games in deze lijst op persoonlijke wijze worden besproken.