Ik wil nooit meer horen dat Nintendo alleen maar dezelfde games maakt

Allereerst is het feitelijk onjuist – Nintendo maakt tegenwoordig ook wekkers. Maar ook als mening is het behoorlijk fout. Als er één ontwikkelaar slash uitgever is die nog echt durft te vernieuwen, dan is het Nintendo. En dan in het bijzonder met Zelda, toch niet hun meest experimentele spelreeks. Ik bedoel trouwens niet het feit dat Zelda in het nieuwste deel ook eindelijk het hoofdpersonage is in plaats van Link, al is die switch meer dan welkom. Stiekem is het nog steeds een typische Zelda. En toch voelt het weer als een compleet andere game. Hoe doen ze dat toch?

Het antwoord ligt niet in oppervlakkige veranderingen. Het speelt zich nog steeds af in Hyrule, monsters zien er overwegend hetzelfde uit en je moet ook weer een aantal kerkers zien te doorgronden. Tot zover gesneden koek. De echte vernieuwing zit ‘m in hoe je met de spelwereld interacteert. Als Zelda heb je in Echoes of Wisdom de beschikking over een magische staf waarmee je allerlei voorwerpen en vijanden die je onderweg tegenkomt kunt copy-pasten. Vooruit, in die zin doet Nintendo dus precies waar het door sommige mensen van beticht wordt.

Echoes of Stupidity

Als je nu denkt: over wie heeft hij het? Bestaan die mensen überhaupt? Jazeker. Sterker nog, ik was zo iemand. Al na de eerste paar uur van The Legend of Zelda: Skyward Sword had ik het helemaal gehad. Weer een ellenlange tutorial, weer een irritant feeachtig wezen dat de hele tijd tegen me aan zit te tetteren. Vooruit, de soundtrack was prachtig, maar verder maakte mijn interesse al voordat ik Skyloft had verlaten een snoekduik naar beneden. Ik had geen zin in weer exact dezelfde game.

Bij nader inzien was dat wat kortzichtig van me. Er zat genoeg vernieuwing in, alleen niet wat ik op dat moment zocht. Het was ook niet per se waar de gemiddelde gamer op zat te wachten in die tijd. Spelwerelden werden groter en spelers kregen meer vrijheid, behalve dan in games van Nintendo. Je kon weliswaar Links zwaard alle kanten op bewegen, maar moest wel netjes binnen de lijntjes blijven.

Now you’re playing with courage

Hoe anders is dat nu? Dertien jaar na de release van Skyward Sword heeft Nintendo best een hoop Zelda-games uitgebracht, en ze zijn allemaal weer op hun eigen manier verschillend. Crypt of the Necrodancer-ontwikkelaar Brace Yourself kwam met de ritmegame Cadence of Hyrule en Tecmo Koei maakte in samenwerking met Nintendo de musou-titel Hyrule Warriors. En qua hoofddelen kregen we A Link Between Worlds, Breath of the Wild, Tears of the Kingdom en Echoes of Wisdom.

Met name die laatste drie games barsten van de creativiteit. En vooral ook van vertrouwen in ons als spelers. Wie had ooit gedacht dat het juist Nintendo zou zijn die zoveel controle uit handen zou durven te geven? Misschien was dat ooit wel het idee met de Wii Motion Plus-technologie voor Skyward Sword, maar sloeg het toen de plank mis. Met Breath of the Wild was het wél raak.

Tijd voor beter

Hoe ironisch is het dat veel openwereldgames van andere ontwikkelaars uitpuilen van de vraagtekens, terwijl alles al vooraf is bepaald. Er zijn tien nederzettingen te heroveren, twintig torens om te beklimmen en dertig emblemen te verzamelen. In Breath of the Wild stelde Nintendo eigenlijk maar één vraag: heb je zin om deze wereld zelf te ontdekken? Opvolger Tears of the Kingdom vulde die enorme zandbak met meer stukjes Lego en K’nex dan je je kunt voorstellen.

En toen kwam afgelopen september de nieuwste Zelda uit. Ogenschijnlijk een tussendoortje om het lange wachten op de Switch 2 te verzachten, op een apparaat dat technologisch aan alle kanten is ingehaald. Door je telefoon, Valves Steamdeck, een van de honderd nieuwe retro handhelds, je broodrooster, noem het maar op. En toch is het weer Nintendo dat met de interessantste innovatie van 2024 komt. Je hoeft in Echoes of Wisdom niet meer gras neer te maaien of feeëndrankjes te drinken om hartjes terug te krijgen. Nee, je kunt gewoon op ieder moment een bed tevoorschijn toveren om in te gaan slapen. Zelf je bedtijd bepalen… als dat niet de ultieme vrijheid is!